XI

Zacisnęłam mocniej zęby i powoli odwróciłam się z sercem bębniącym o żebra. Wstając z ziemi chwyciłam również swój topór i stanęłam twarzą w twarz ze Struvem. W oczach chłopaka błąkało się szaleństwo, a na ustach igrał dziwny uśmiech. Struve ściskał w dłoni jedynie kawałek sznurka.
-Witaj, Struve. Dawno się nie widzieliśmy, nieprawdaż?- zapytałam. Zaczęliśmy krążyć wokół siebie, mierząc się wzrokiem.
-Rzeczywiście. Co z twoim okiem?- wycedził z dziwną miną. Odruchowo dotknęłam powieki, przypominając sobie w jakim stanie był mój narząd wzroku tuż po wypadku.
-Nadzwyczajnie dobrze.- odparłam. Wiedziałam, że zaraz nadejdzie chwila, w której jedno z nas polegnie.- Chyba nie przyszedłeś tu na pogawędki, prawda?
-Owszem, przyszedłem tu wygrać Igrzyska.- zaśmiałam się gorzko.
-A co na to Hadria?- zadrwiłam. Chłopak ścisnął mocniej sznurek.
-Umrze. Zaraz po tobie!- wykrzyczał i jednym błyskawicznym ruchem przerzucił mi linę przez szyję, zaciskając ją tak mocno, aż zabrakło mi tchu. Złapałam go za dłonie, starając się wyswobodzić z nacisku sznura. Powietrze powoli przestawało docierać do moich płuc, kiedy przypomniałam sobie słowa Katniss na temat paznokci. Gwałtownie uniosłam rękę i z całej siły uderzyłam chłopaka w policzek, raniąc go przy tym mocno. Struve odskoczył z krzykiem, łapiąc się przy tym za zranioną część twarzy. Nim chłopak zdążył jakkolwiek zareagować, ja chwyciłam za swój topór. Wyważyłam broń w dłoni i rzuciłam nią w długowłosego chłopaka. Ten błyskawicznie się odchylił i siekiera poleciała kilkanaście metrów dalej, z brzękiem lądując na ziemi. Struve podbiegł do mnie, starając się złapać mnie za szyję rękoma. W porę udało mi się wystawić nogę i z całej siły kopnęłam kobiecego chłopca w krocze. Stęknął z bólu. Błyskawicznie zadrapałam mu drugi policzek, który zraniony zaczął obficie krwawić. W czasie, gdy przeciwnik starał się dojść do siebie, ja doskoczyłam do topora i wbiłam go chłopakowi w plecy. Usłyszałam głośny trzask łamanego kręgosłupa, a zaraz po nim nastąpił wybuch armatni. Zabiłam pierwszą osobę na arenie. Dopiero pierwszą.
Ciało chłopaka z łoskotem upadło na ziemię. Wyciągnęłam z jego pleców zakrwawioną siekierę i wytarłam jej ostrze o ubranie chłopaka. Wkrótce przyleciał srebrny poduszkowiec i zabrał ze sobą ciało martwego Struve'a. Chwilę patrzyłam się, jak długie szczypce przytrzymują trupa, a potem odwróciłam się na pięcie i z bronią w ręku ruszyłam przed siebie, krocząc pewnie, lecz ostrożnie.